Η δεκαεξάχρονη Ρόρυ έχει κληρονομήσει το ζωγραφικό ταλέντο του πατέρα της, τον οποίο υπεραγαπά. Είναι εκείνος που της έχει μάθει όσα ξέρει, καθοδηγώντας το χέρι της στο σχέδιο από τότε που ήταν ακόμα πέντε ετών. Τώρα όμως πρέπει να αντιμετωπίσει τη φυγή του από το σπίτι και το χωρισμό του από τη μητέρα της. Η Ρόρυ αντιδρά, ρίχνει στη φωτιά το μπλοκ στο οποίο είχε κάνει τα καλύτερά της σχέδια. Αρνείται να ζωγραφίσει ξανά και κατά κάποιον τρόπο αυτοκαταστρέφεται. Όταν καταφέρνει να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα, συνειδητοποιεί ότι ο καλλιτέχνης δεν μπορεί παρά ν` ακολουθεί το δικό του δρόμο, το δρόμο της τέχνης του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ξέρει ν` αγαπάει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]