(...) Η σύγχρονη φιλοσοφία, όχι μόνο σ` εμάς αλλά και στη Δύση, στέκεται πάνω από τη σημαία της αντίδρασης. Γι` αυτό, από τη μελέτη της φιλοσοφίας αυτής, μοιραία εισχωρούσε στα επαναστατικά μυαλά αντιδραστικό περιεχόμενο. Κι άρχιζε έτσι ένα τρομερό ανακάτωμα, που κάποτε έπαιρνε τον χτυπητό τίτλο της κριτικής του Μαρξ και κάποτε, από περισσότερη μετριοφροσύνη, τον τίτλο της σύνδεσης του μαρξισμού με τις φιλοσοφικές αντιλήψεις του ενός ή του άλλου ιδεολόγου της μπουρζουαζίας. Χωρίς αμφιβολία ο μαρξισμός μπορεί να συνδεθεί με ό,τι θέλεις. Και με τον πνευματισμό ακόμα. Το ζήτημα είναι άλλο. Πώς μπορεί να γίνει αυτή η σύνδεση; Σ` αυτή την ερώτηση κάθε άνθρωπος, που έχει μια σχετική φρόνηση, δεν μπορεί ν` απαντήσει χωρίς να μας υποδείξει τον εκλεκτισμό ως μόνο τρόπο γι` αυτή τη σύνδεση. Με τη βοήθεια του εκλεκτισμού μπορεί να συνδεθεί το κάθε τι με ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι. Αλλά ο εκλεκτισμός δεν έφερε ποτέ τίποτα καλό, ούτε στη θεωρία, ούτε στην πράξη. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]