Μες στο καθεστώς της στρατοκρατίας, εκεί προς τα τέλη του Εμφυλίου, ένας καθηγητής και η γυναίκα του βιώνουν την αποπνικτική ατμόσφαιρα μιας επαρχιακής πόλης, εγκλωβισμένοι και οι δύο σ` ένα θεμελιώδες αλλά αδιέξοδο δίλημμα. Σ` ένα δίλημμα υπαρξιακό και κατά βάση ηθικό: «Να παραμείνουν αδρανείς ή να διαφύγουν στο βουνό με τους αντάρτες»; Ως καταλύτης σ` αυτή την ιστορία εισέρχεται ένα τρίτο πρόσωπο, ένα υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος. Ένας άνθρωπος που προκαλεί τη ρήξη και αναγκάζει εντέλει το ζευγάρι να αντικαταστήσει τον εφιάλτη της πόλης με τις αβέβαιες συνθήκες του βουνού. Γύρω από αυτό το εμφυλιακό σκηνικό διαδραματίζονται τα «Λευκά σοσόνια», για να αφηγηθούν μια απρόβλεπτη ερωτική ιστορία, στην οποία πρωταγωνιστές και κομπάρσοι κινούνται διαρκώς σ` ένα τοπίο θολό. Σ` ένα τοπίο όπου οι άνθρωποι θυμίζουν σκιές, σαν εκείνες της κινηματογραφικής οθόνης. Σκιές που προβάλλονται πάνω σε λευκό πανί. Σκιές του εαυτού τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]