«...Εδώ έφτασε ο Κόναν ο Κιμμέριος, μαυρομάλλης, με σκοτεινά μάτια, με το γυμνό ξίφος στο χέρι, ένας κλέφτης, ένας λεηλάτης, ένας φονιάς, με απέραντες μελαγχολίες και απέραντα κέφια, για να συντρίψει τους θρόνους που κοσμούσαν τη Γη, κάτω από τα σανδαλοφορεμένα πόδια του...»
Ο Χάουαρντ μας συγκινεί γιατί εξαγγέλλει ένα πλήρες και πλούσιο, ένα εντελεχές όραμα του κόσμου -με μια φωνή τραυλή, σπασμένη, λίγη. Νεαρός επαρχιώτης αμερικανός (διπλά επαρχιώτης λοιπόν καθ` όσον μιλούμε για Λογοτεχνία) συντόνισε το βήμα του με τους ακαταλογογράφητους καιρούς της ανθρωπότητας, επινόησε προς χάριν τους ένα παρελθόν, τους έδωσε έναν καιρό παρόντα να τον ζήσουν.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
