Στην έκδοση αυτή αναλύεται η κοινωνική πολιτική με βάση κλασσικά μεθοδολογικά εργαλεία της κοινωνιολογίας, όπως αυτά του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας, των κοινωνικών τάξεων, της κοινωνικής αναπαραγωγής, της βιοπολιτικής, των πρακτικών διάκρισης κ.ά. Σε μεγάλο βαθμό αυτή η μεθοδολογική πρόταση επιβάλλεται και από την ανάγκη κατοχύρωσης της επιστημονικής ανάλυσης έναντι ενός κοινωνιολογισμού, ο οποίος υιοθετώντας την τρέχουσα εννοιολόγηση, ιδεολογικοποιεί τη συζήτηση, υποβαθμίζοντας τον αναστοχαστικό και κρατικό χαρακτήρα της επιστήμης της κοινωνιολογίας. Εντούτοις το κράτος πρόνοιας ως υποκείμενο κοινωνικής πολιτικής εμφανίζεται ιστορικά ως απάντηση στις εγγενείς οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού (κεϋνσιανισμος). Η διασφάλιση των όρων της κεφαλαιακής συσσώρευσης συνδέθηκε με τη νομιμοποίηση των σχέσεων κυριαρχίας, και την παρουσία μιας εργοστασιακής βιομηχανικής εργατικής τάξη που ήταν το αντικείμενο της κοινωνικής πολιτικής. Από την άλλη η αναδιάρθρωση της παραγωγής σε συνάρτηση με την συρρίκνωση του βιομηχανικού προλεταριάτου και την διεύρυνση των μεσαίων αστικών στρωμάτων θα προκαλέσει την κρίση αντιπροσώπευσης του κράτους πρόνοιας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]