Η πρώτη μου επαφή με τον Γκαίτε ήταν στα μέσα της δεκαετίας του `50, όντας μαθητής στις τελευταίες τάξεις γυμνασίου που έπεσε στα χέρια μου όλως τυχαία το πολυμεταφρασμένο, ερωτικό μυθιστόρημά του τα `Πάθη του `Βέρθερου` και είναι αλήθεια πως με επηρέασε βαθύτατα. Λίγα χρόνια αργότερα φοιτητής πια στη Γερμανία σε φιλοσοφική σχολή φυσικό ήταν να ενδιαφερθώ περισσότερο για την ποίηση του μεγάλου Γερμανού ποιητή. Διάβασα από το πρωτότυπο φυσικά το πρώτο μέρος του Φάουστ, αλλά και πολλά ποιήματά του, ωστόσο δεν είχα επιχειρήσει να μεταφράσω ποίησή του. Ομολογουμένως πάρα πολύ με δυσκόλευε ο πυκνά δομημένος ποιητικός του λόγος, τουναντίον υπήρξε πιότερο εφικτό να μεταφέρω στα Ελληνικά ποίηση των: Μαίρικε, Νοβάλις, Μπρεντάνο, Μπρεχτ, Χάινε και φυσικά Χέλντερλιν. . . (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
