Τα έθνη των Βαλκανίων δεν ήταν «φυσικά», με την έννοια ότι κανένα έθνος δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό την έκτη ημέρα. Ήταν χειροποίητα - επινοημένα, κατασκευασμένα, φαντασιακά σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικές συνθήκες. Εξελίχτηκαν, επιβλήθηκαν, απορρίφτηκαν, αποβλήθηκαν, χάθηκαν και αναγεννήθηκαν. Επειδή ήταν δύσκολο να προσδιοριστούν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γίνουν περισσότερο συγκεκριμένα. Κατέφυγαν σε εσπευσμένη πολιτιστική αφομοίωση· επιπλέον μετεγκαταστάθηκαν, εκδιώχτηκαν και εξολοθρεύτηκαν. Είχαν ανάγκη από ρίζες· βασίστηκαν σε μύθους· αναζήτησαν την εδαφική τους δικαίωση στο παρελθόν· τα ιστορικά δίκαια συγκρούστηκαν με την αυτοδιάθεση. Όλα αυτά, δεν τα κάνουν τόσο πολύ διαφορετικά από άλλες εθνικές ομάδες. . .».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]