Η θρησκευτική ελευθερία είναι, σύμφωνα με μια αρκετά διαδεδομένη άποψη η ρίζα των ελευθεριών. Όταν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΝΟΒΕ είχε πάρει την απόφαση να φέρει σε δημόσια συζήτηση το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας στην ελληνική έννομη τάξη, δεν είχε εκδηλωθεί η περιπέτεια της γείτονος χώρας. Όμως οι συνειρμοί με το θέμα αυτό είναι αναπόφευκτοι. Ήδη δημοσιογράφοι που επικοινώνησαν μαζί μου, μου έθεσαν το ερώτημα αν η σημερινή συζήτηση συνδέεται με τα διαδραματιζόμενα στη Γιουγκοσλαβία. Πράγματι, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα περίεργο και πολυσύνθετο φαινόμενο, όπου γεωπολιτικά συμφέροντα, παραβίαση εθνικής κυριαρχίας και προβολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αφετηρία και τη θρησκευτική διαφοροποίηση, καθιστούν την οργανωμένη βία υπέρτατο κανόνα διαχείρισης των κοινωνικοπολιτικών θεμάτων. Το δράμα του γιουγκοσλαβικού λαού, που βίωσαν όλοι οι Έλληνες, δείχνει για πολλοστή φορά ότι η απομάκρυνση από τις παραδοσιακές αρχές του σεβασμού της νομιμότητας και του διαλόγου έχει ολέθριες συνέπειες για όλους και πολλαπλάσια αδιέξοδα από αυτά που στην αφετηρία φαίνεται να επιδιώκει να λύσει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]