Κάποια πράγματα πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω, χωρίς ωραϊσμούς, μασημένα λόγια και συγκαλύψεις· όπως, ας πούμε, οι εσωτερικές διεργασίες στις εναλλασσόμενες ευστοχίες και αστοχίες, στις εξάρσεις και ματαιώσεις όσων γιατρών αγχεμαχούν πλάι στους `χωρίς ελπίδα`. Όσοι παίρνουν έγκαιρα αποστάσεις από τα πεδία μάχης, βλέπουν καθαρά τις εκβάσεις· έχουν την ευχέρεια να διακρίνουν το Ουσιώδες από το Επουσιώδες κι ας μη νιώθουν τίποτε στο πετσί τους: είναι στο Ύψωμα με Θέα, είναι οι Επιτελείς. Έχουν όλο το χρόνο και την πολυτέλεια να συναλλάσσονται με τα μετόπισθεν και να ετοιμάζουν την επιβίωσή τους στη μετά-τη-Σύγκρουση εποχή, νίκη ή ήττα. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]