Στο πλαίσιο του μαθήματος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας η διδασκαλία των ιστορίων του Θουκυδίδη αποσκοπεί:
-Να γίνει αισθητός στους μαθητές ο στενός δεσμός της ιστοριογραφίας με τη λογοτεχνία, καθώς ο μεγάλος ιστορικός αφηγείται πλήρως τα ιστορικά γεγονότα ως ουδέτερος αφηγητής. Ταυτόχρονα διερευνά τα αίτια και τις συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας και υποβάλλει τα γεγονότα σε κριτικό έλεγχο. Επομένως είναι ανάγκη να αντιληφθούν οι μαθητές ότι δε διδάσκονται ιστορία, αλλά μελετούν χαρακτηριστικές σελίδες αφηγηματικών ιστορικών έργων.
-Να γνωρίσουν οι μαθητές την αγωνιώδη προσπάθεια του ιστοριογράφου κατά την αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας των ιστορούμενων γεγονότων.
-Να αναγνωρίσουν και να απολαύσουν τους αφηγηματικούς τρόπους του Θουκυδίδη, τη ζωηρή και παραστατική διήγηση, την επιλογή της χαρακτηριστικής λεπτομέρειας ή της εντυπωσιακής σκηνής ή εικόνας και τη δραματική έκθεση συγκλονιστικών στιγμών της ιστορίας.
-Να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν, τέλος, την ιστορική, πολιτική και εθνική συνείδηση τους με την επισήμανση των ποικίλων παραγόντων που διαμορφώνουν την ιστορία.
Η ομάδα των φιλολόγων-συγγραφέων εφάρμοσε αυτούς τους διδακτικούς στόχους με την ανάλυση και την ερμηνεία του έργου του Θουκυδίδη στο πλαίσιο του νέου συστήματος αξιολόγησης των μαθητών του ενιαίου λυκείου.
