Ή παρούσα μελέτη, όπως δηλώνει κι ό τίτλος της, αποσκοπεί στη διερεύνηση της ουσίας της τέχνης και του ωραίου ως της βασικότερης αισθητικής κατηγορίας, υπό το φως, κυρίως, της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας. Παρά ταύτα, κατά την ανάλυση θεμάτων πού αφορούν στη φιλοσοφία της τέχνης, γίνεται ευρεία αναφορά σε νεώτερες και πιο σύγχρονες αισθητικές θεωρίες και συζητούνται προβλήματα ανακύψαντα κατά τη διάρκεια της ιστορίας της τέχνης, όταν ή ανθρώπινη συνείδηση θέλησε ν` ασχοληθεί συστηματικότερα και να ερμηνεύσει με μεγαλύτερη περίσκεψη το φαινόμενο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ως υψίστης κι αυτόνομης πνευματικής εκδηλώσεως. Γιατί, οι αισθητικές συνιστούν ένα γένος αξιών μη υπολειπομένων σε σπουδαιότητα από τις επιστημονικές, τις ηθικές ή τις κοινωνικές αξίες. Ή μετάβαση από την αρχαία στη σύγχρονη αισθητική, επιτρέπει την παρακολούθηση της μερικής ή της πλήρους αποδεσμεύσεως της τέχνης από τον στενό ηθικό και παιδαγωγικό της χαρακτήρα, και την ανάληψη του επαναστατικού της ρόλου ως ελεύθερου παιχνιδιού της φαντασίας, διαυγασμένου κατά τη θεαματική του εκτύλιξη από τα θαυμαστά επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, αλλά κι από τις νεώτερες φιλοσοφικές αντιλήψεις. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]