Χρησιμοποιώντας περίεργα τις συμβατικές μεθόδους της πεζογραφίας ο Βασίλης Στεριάδης ανακαλύπτει μέσα από τις χιλιάδες ρωγμές που δημιουργεί στη σύμβαση ένα καινούργιο ρίγος. Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με βάση την πολιτική και επιστημονική φαντασία και τις καλύτερες στιγμές της αστυνομικής φιλολογίας.

Πέρα απ` αυτά ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει συνέχεια υπόψη του ότι το πολύ πρωτότυπο ύφος του βιβλίου οφείλεται σε μια φιλόδοξη αποδελτίωση των κατά τη γνώμη του συγγραφέα συγγενών στοιχείων που υπάρχουν στον Φιτζέραλντ, τον Φλέμιγκ και τον Τζον Λε Καρέ, στην εκμετάλλευση της ξηρότητας των νομικών κειμένων και στη γρήγορη εναλλαγή, γιατί το βιβλίο κινείται σε δύο γλωσσικά και ατμοσφαιρικά επίπεδα.