Η μελέτη πραγματεύεται το διαδικαστικό στάδιο της κατ` έφεση δίκης μετά την εξαφάνιση της πρωτόδικης αποφάσεως από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Τα ζητήματα που ανακύπτουν στο στάδιο αυτό εμπίπτουν στον πυρήνα του προβλήματος της κατ΄έφεση δίκης, καθώς προϋποθέτουν βασικές της έννοιες, όπως το αντικείμενο της δευτεροβάθμιας δίκης ή το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της εφέσεως. Τα αναφυόμενα ζητήματα εντοπίζονται, ειδικότερα, αφενός στον προσδιορισμό του αρμόδιου δικαστηρίου για την εκ νέου διερεύνηση της διαφοράς μετά την εξαφάνιση της πρωτόδικης αποφάσεως και αφετέρου στον εντοπισμό των διαδικαστικών ιδιορρυθμιών που συνδέονται με την εξέλιξη της δίκης εκεί.
Τα θέματα αυτά εκδηλώνουν ιδιαίτερη πρακτική σημασία, αφού συνδέονται με δύο καταρχήν αντικρουόμενους πόλους απονομής της δικαιοσύνης, την πληρέστερη διερεύνηση της διαφοράς, που κατοχυρώνει την ορθότητα της αποφάσεως και την ταχύτητα εκδικάσεώς της, που προστατεύει την αποτελεσματικότητά της. Η ιδιαίτερη αυτή πρακτική σημασία του θέματος επιβεβαιώθηκε πρόσφατα με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την επιτάχυνση της διαδικασίας στα πολιτικά δικαστήρια (Δεκέμβρης 2000), όπου προτείνεται η αναδιάρθρωση της διαδικασίας ενώπιον του εφετείου μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ενόψει του οποίου επιχειρείται και μια πρώτη προσέγγιση και αξιολόγηση των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων.